Op 29 november jl. is uitspraak gedaan in de zaak tegen (de volgende 3 partijen) de Staat, de individuele leden van de Gezondheidsraad en het CBG. In deel 13 is het vonnis ontleed en punt voor punt besproken.
Vandaag (in deel 14) wordt ingegaan op het getuigenverhoor dat vorige week heeft plaatsgevonden bij de Rechtbank Zeeland-West Brabant waarbij de directeur Taskforce (per ongeluk?) onder ede heeft toegegeven dat hij een presentatie heeft gegeven over de ontmanteling van Fort Oranje in een bijeenkomst waar niet alleen allerlei overheidsinstanties betrokken waren, maar óók een aantal rechters. Dit is absoluut in strijd met artikel 12 van de Wet op de Rechterlijke Organisatie en dus in strijd met de Trias Politica. Hiermee is komen vast te staan dat de rechtspraak niet onafhankelijk (en mogelijk zelfs corrupt?) is. Dit is een ‘smoking gun’ om het nog maar mild uit te drukken. De rechtspraak weet dat zelf ook, aangezien de rechter tijdens de zitting buitengewoon ongemakkelijk werd toen dit ter sprake kwam, aangezien zij ook wel aan haar theewater voelt dat dit alle perken te buiten gaat en dat de onafhankelijke rechtspraak hiermee door haar hoeven is gezakt. Hiermee staat de weg open naar herziening van eerdere vonnissen, aangezien diverse wrakingskamers zelf hebben opgeschreven dat ‘als er van tevoren overleg had plaatsgevonden over individuele zaken’, dit een reden voor toewijzing van de wraking zou zijn geweest. Destijds kon dit niet bewezen worden (al stonden alle seinen op “rood” en was alertheid geboden), maar nu dus wel. Dit verhaal gaat dus nog een staartje krijgen…
NB Kijkerswaarschuwing. De inhoud van deze uitzending kan als zeer schokkend worden ervaren door zowel juristen als burgers. De rechtspraak is hiermee compleet ontmaskerd en heeft haar ware gezicht laten zien. Het wordt tijd om met een hele grote bezem door de rechtspraak heen te gaan. Deze zaak staat niet op zichzelf, maar is illustratief voor iets wat wij al veel langer weten, maar nu eindelijk ook kunnen bewijzen. Dit is vergelijkbaar met de misstanden bij Jeugdzorg alsmede de Kinderopvangtoeslagaffaire, waarin de rechtspraak eveneens gefaald heeft.
Bronnen:
